Klasyczne sudoku dzięki rozmieszczeniu pól na sferze zamiast w kwadracie rozwijają wyobraźnię przestrzenną i inteligencję motoryczną. Autorem tego wariantu gry jest wrocławianin, absolwent Liceum Plastycznego od 1982 roku mieszkający w USA Paweł Bodytko. Rozwiązywanie sudoku od lat stanowiło jego hobby. Dziś produkt ten sprzedają w USA największe sieci komórkowe i firmy komputerowe.
Łamigłówki logiczne
Spheroku
1 komentarz
Czytaj dalej
Piętnastka
To najbardziej ponadczasowa łamigłówka logiczna typu samotnik, znana już w XIX wieku. Jej budowa i zasady układania są bardzo proste. W kwadratowej ramce umieszczonych jest 15 kwadratowych, ponumerowanych płytek i jedno miejsce puste, dzięki czemu płytki można przesuwać. Przemieszczamy je do losowej pozycji, a zadaniem rozwiązującego łamigłówkę jest przywrócenie ich pierwotnego układu.
Puzzle z prac Eschera
Puzzle to dobrze znana łamigłówka, która jest tym trudniejsza, im bardziej skomplikowany jest rysunek do ułożenia. Puzzle, w których wykorzystano grafiki Mauritsa Eschera, muszą być intrygujące. Dostępne są w wersji klasycznej, w wersji z przesuwanymi elementami odbijającymi fragmenty rysunku w lustrzanych ściankach, a także w formie łamigłówki "piętnastka".
Lustrzana symetria
Ten prosty zestaw manipulacyjny przeznaczony jest do ilustrowania pojęcia symetrii osiowej na płaszczyźnie oraz (a może przede wszystkim) do rozwijania wyobraźni geometrycznej u młodszych dzieci. Ma ciekawe, dobrze przemyślane zadania. Można go wykorzystać do gry z przeciwnikiem (losując karty lub zadając sobie nawzajem zadania), albo używać w wersji typu 'samotnik', starając się rozwiązać jak najwięcej zadań.
Labirynty zręcznościowe
Łamigłówki z tej kategorii poprawiają koordynację wzrokowo-ruchową, stymulują współpracę półkul mózgowych, rozwijają umiejętność koncentracji i logicznego myślenia oraz wyobraźnię geometryczną, a także rozładowują napięcie i uczą cierpliwości oraz dokładności. Ćwiczenia wykonywane w parach (choć są znacznie trudniejsze) dodatkowo uczą współpracy i są wesołą zabawą.
W lutym rozegrano w trybie zdalnym eliminacje szkolne do XV edycji konkursu matematycznego KOMA. Wystartowało w nich prawe 1100 uczniów, z czego 250 przeszło do finału.
Nauczanie zdalne to nie koronawiru-sowa nowinka. W tym roku szkolnym odbywa się jubileuszowa 50 edycja Korespondencyjnego Kursu Przygotowawczego z Matematyki dla uczniów szkół średnich prowadzonego początkowo przez PW i PWr, a od 1999 kontynuowanego wyłącznie przez PWr. Kurs ten, funkcjonując na styku szkoła średnia - uczelnia wyższa, pełni ważną rolę w systemie edukacji matematycznej: wykładowcom pozwala przewidzieć trudności dydaktyczne, jakie napotkają w pracy ze studentami I roku, a uczniom daje informację o oczekiwaniach uczelni w stosunku do studentów rozpoczynających naukę matematyki.
Służba zdrowia, walcząc z koronawirusem, zapracowała na społeczną wdzięczność, oklaski, murale. Nauczycielom nie podziękował nikt, a to właśnie oni swoją pracą (i często na własny koszt) dźwigali na barkach odtrąbiony hucznie przez ministra edukacji sukces zdalnego nauczania. Bo chyba nie miał pan minister na myśli blamażu z równie hojnie dotowanym co efektownie skompromitowanym projektem "Szkoła z TVP", za który niewątpliwie należy się panu ministrowi tytuł edukacyjnego odkrycia miesiąca, a nawet całego roku. I nie chodzi tu wcale o wynalezienie innowacyjnych własności liczb parzystych, a o promowanie skostniałych metod nauczania encyklopedycznego. Na szczęście wielu nauczycieli matematyki pokazało na swoich koronalekcjach, że z polską edukacją nie jest aż tak źle, jak próbował to pokazać w TVP pan minister. Dziękujemy!
Dyrektor IM UWr prof. Grzegorz Karch w odczycie popularnonaukowym odpowiada na pytanie, jak matematyka przewiduje i wyjaśnia przebieg epidemii.
W 1665 roku z powodu epidemii dżumy zamknięto Uniwersytet w Cambridge i odesłano studentów do domów. 23-letni wówczas Isaac Newton wrócił na farmę matki i wynalazł rachunek różniczkowy. Matematycy, do roboty!
