Pentagram oznacza Wenus

Data ostatniej modyfikacji:
2009-12-4
Autor: 
Natalia Kędroń
studentka fizyki UWr
Poziom edukacyjny: 
szkoła podstawowa
gimnazjum
szkoła średnia z maturą
szkoła profilowana zawodowa
Dział matematyki: 
geometria syntetyczna
astronomia

Jaki związek mają Walentynki, najjaśniejsza gwiazda na niebie, biblijne jabłko i foremny pięciokąt gwiaździsty - godło Pitagorejczyków? Od czasów starożytnych pentagram jest symbolem bogini miłości - Wenus. Do dziś 1/3 państw ma go na swoich flagach. Skąd wzięło się w starożytności takie skojarzenie? Jakie inne mistyczne znaczenia przypisywano pentagramowi?

Pentagram babiloński

Najstarsze znane przedstawienie pentagramu pochodzi z Ur - centrum cywilizacji Mezopotamii. Datowane jest na okres ok. 3500 lat p.n.e. Pięcioramienna gwiazda w kole była prawdopodobnie używana jako pieczęć królewska i amulet ochronny. W tych celach wykorzystywano pentagram także w czasach późniejszych. Dla ochrony przed złymi duchami używał go biblijny król Salomon, pieczętował się nim także cesarz Konstantyn Wielki III-IV w.

Ślady tych wierzeń można odnaleźć we współczesnej radiestezji. Tu cytat: pentagram uruchomiony siłą woli, odpycha agresorów, broni integralności ciała, odsuwa złe myśli i stwarza barierę energetyczną przed radiestezyjną emanacją zieleni ujemnej, co znacząco wpływa na wzmocnienie odporności. Ciekawe, co to jest "ujemna zieleń"?

Pentagram grecki

Planeta Wenus, nazwana na cześć rzymskiej bogini miłości, jest drugą w kolejności, licząc od Słońca, planetą w Układzie Słonecznym, a jednocześnie trzecim pod względem jasności ciałem niebieskim (po Słońcu i  Księżycu) widocznym na niebie. Gdy tylko się pojawi, nie sposób jej pomylić z innymi gwiazdami, gdyż jest wyraźnie najjaśniejsza. Jest widoczna tylko wieczorem i rano, gdyż nie odchyla się dalej niż 48° od Słońca, widać ją więc po zachodzie, zanim zajdzie za horyzont, lub przed wschodem Słońca, zanim nie zniknie w jego blasku. Z tego powodu doczekała się także innych nazwy: Jutrzenka, Gwiazda Poranna lub Gwiazda Wieczorna. Starożytni Grecy nazywali ją odpowiednio: Phosphorus (niosący światło)  i Hesperos (zapowiadający zmrok). Początkowo uważali, że są to dwa różne ciała niebieskie i dopiero w 500 r. p.n.e. Pitagoras odkrył, że to ten sam obiekt. W filozofii do dziś używa się powiedzenia Hesperus jest Phosphorusem (zapowiedź światłości jest zapowiedzią mroku) na określenie wiedzy odkrywanej, a nie posiadanej a priori.

Wenus jako Hesperus na wieczornym niebie. Marmurowy ołtarz Seleny z czasów rzymskich (II w, obecnie Luwr - skrzydło Denon, dział Greek, Etruscan and Roman Antiquities).
Bogini księżyca przedstawiona jest w towarzystwie rozdwojonej postaci Phosphorus i Hesperus.

Wenus jest też nazywana "wędrującą gwiazdą", ze względu na pozorny ruch, jaki wykonuje na sklepieniu niebieskim w ciągu ośmiu lat. Tor ten jest właśnie w kształcie pentagramu. Przedstawia go rysunek obok. Kliknięcie powoduje powiększenie go w osobnym oknie, kolejne kliknięcie - jeszcze większe powiększenie (diagram pochodzi z zasobów Curt Renz Capital Resources).

 

 

 

Pentagram pitagorejski

Był symbolem prawdy i doskonałości, a to za sprawą "boskiej proporcji" - linie tworzące boki pięcioramiennej gwiazdy dzielą się w złotym stosunku (tzn. że całość tak się ma do większej części, jak większa część do mniejszej).

 

Pentagram pogański

Gwiazda pięcioramienna od czasów wczesnogreckich związana z planetą Wenus, stała się w wielu kulturach znakiem miłości, kobiecości i symbolizujących je bogiń (rzymska Wenus, grecka Afrodyta, celtycka Morgana, egipska Izyda, słowiańska Kore) - wiadomo: kobiety są z Wenus. Symbolem kobiecości jest też jabłko. Kiedy przekroi się je wzdłuż równika, gniazdo nasienne ma kształt pentagramu, a w każdym z jego ramion umieszczone jest nasienie. Cyganie nazywają tę część jabłka gwiazdą wiedzy.

Pentagram chrześcijański

W religii wczesnochrześcijańskiej pentagram uznawany był za symbol prawdy i religijnego mistycyzmu. Kojarzono go z gwiazdą Betlejemską (tzw. gwiazdą Trzech Króli) oraz z pięcioma ranami Chrystusa (2 na przegubach dłoni, 2 na kostkach i 1 na boku). Podczas wypraw krzyżowych rycerze nosili ten symbol na tarczach jako symbol pięciu cnót rycerskich: wielkoduszności, odwagi, czystości, rycerskości i pobożności.

W czasach Inkwizycji pentagram był zakazany jako symboliczne wyobrażenie głowy diabła Bafometa przedstawianego pod postacią kozła i czczonego rzekomo przez templariuszy (w Rennes le Chateu we Francji znajduje się najsłynniejsza budowla związana z tym zakonem - zbudowana na planie ogromnego pentagramu uformowanego przez okoliczne wzgórza - patrz zdjęcie poniżej - kliknięcie powiększy rysunek). To negatywne skojarzenie było też prawdopodobnie związane z łacińskim tłumaczeniem greckiej nazwy phosphorus jako lucifer (lucis - światło, ferre - nosić).

   
Rennes-le-Chateau stało się sławne po publikacji książki Dana Browna „Kod Leonarda da Vinci” Szkic z książki Davida Wooda i Iana Campbella "Geneset: Target Earth" przedstawia charakterystyczne punkty najbliższej okolicy z zaznaczonym zerowym południkiem paryskim
Pentagram Leonarda

Z pentagramem związany jest również tzw. człowiek witruwiański, najbardziej znany rysunek Leonarda da Vinci (zwany też Anatomią człowieka). Powstał ok. roku 1490 jako ilustracja do traktatu Witruwiusza O architekturze ksiąg dziesięcioro, poświęconego proporcjom ludzkiego ciała. Przedstawia figurę nagiego mężczyzny w dwóch nałożonych pozycjach, wpisaną w okrąg i kwadrat. Wynika z niego, że wysokość dorosłego człowieka równa się w przybliżeniu szerokości jego rozstawionych ramion. Rysunkowi towarzyszy tekst Leonarda sporządzony pismem lustrzanym.

Figura narysowana na planie pentagramu sprawiła, że stał się on w okresie Odrodzenia symbolem człowieka. Cztery dolne ramiona to ręce i nogi, a górne ramię to głowa. Mogą one również symbolizować pięciopalczastą dłoń, pięć ludzkich zmysłów (wzrok, słuch, smak, powonienie, dotyk) i pięć otaczających nas światów (fizyczny, ezoteryczny, astralny, mentalny i duchowy).

Od XVIII w. symbol ten stał się znakiem masonerii. Umieszczona w środku litera G oznaczała Boga (God) lub geometrię. W kolorze czerwonym został później spopularyzowany przez Lwa Trockiego-Bronsteina - członka loży masońskiej Wielki Wschód, jako symbol bolszewizmu.

Pentagram satanistyczny

W XIX w. okultysta i były ksiądz Alphonse Louis Constans (znany jako Eliphas Levi) wprowadził podział na pentagramy 'dobre' lub 'białe' - ustawione jednym wierzchołkiem pionowo do góry -  i 'złe' lub 'czarne' - ustawione jednym wierzchołkiem pionowo w dół. W 'dobrym' pentagramie cztery ramiona symbolizują cztery żywioły, a piąte - górujący nad nimi umysł, w pentagramie odwróconym, to materia góruje nad intelektem. 

'Zły' pentagram jako symbol czcicieli diabła wykorzystał po raz pierwszy Anton Szandor LaVey - autor "Biblii Szatana". Od tej pory symbol ten kojarzony jest często z satanizmem i czarną magią. Widnieje na karcie "diabeł" w talii tarota.

 

Alphonse Louis Constans

Alphonse Louis Constans był księdzem apostatą, czyli olał duchowieństwo i został masonem, satanistą!

Ciekawe, dużo różnych

Ciekawe, dużo różnych informacji.

mason = satanista niezle

mason = satanista
niezle hehe

Powrót na górę strony