Salonik matematyczny "Od smyka do matematyka"
ul. Racławicka 11/1B (wejście od podwórza)
53-149 Wrocław
tel. 71 361 27 41
https://matmaigry.pl/
czynne: poniedziałek–piątek, godz. 9:00–18:00
Od kilku lat na rynku zabawek edukacyjnych furorę robią klocki magnetyczne, znane pod handlowymi nazwami: GeoMag, Magnetico, Magic magnets i innymi. Stają się one masowym obiektem pożądania najmłodszych jak dawniej lalki Barbie czy figurki Transformersów. Jedną z poważnych wad tych klocków jest ich dość wygórowana cena. Czy warte są one takiego wydatku i czy przydadzą się w sensowny sposób w szkole?
Skład zestawu
Na rynku dostępne są zestawy o różnych liczbach i rodzajach poszczególnych elementów. W niektórych punktach dystrybucji istnieje możliwość samodzielnego skomponowania zawartości zestawu. W skład standardowych zestawów wchodzą:
- różnokolorowe pałeczki magnetyczne o takiej samej długości,
- metalowe kulki,
- plastikowe płytki do wypełniania wielokątnych konturów (trójkąty równoboczne, kwadraty, pięciokąty foremne).
Bardziej rozbudowane zestawy zawierają elementy magnetyczne w innych kształtach (np. łuki okręgów).
Sposób łączenia
Magnetyczne pałeczki można przedłużać, łącząc ze sobą nawzajem. W węzłach można je zaginać pod dowolnymi kątami lub rozgałęziać w dowolnie wielu kierunkach, łącząc za pomocą metalowych kulek. W węźle można umieścić więcej niż jedną kulkę, jeśli na zewnątrz umieścimy jakiś element magnetyczny. Wewnątrz zamkniętych konturów wielokątów zbudowanych z pałeczek i kulek można osadzać plastikowe płytki. Plastikowe płytki posiadają otwory, dzięki czemu można „nadziewać” je w poprzek na magnetyczne pałeczki.
Wady:
- jednakowa długość wszystkich patyczków,
- niewielka liczba różnych kształtów plastikowych płytek,
- wysoka cena,
- nietrwałość budowanych modeli, zapadanie się większych konstrukcji,
- znaczny ciężar zestawu, niewygodny do transportu podręcznego,
- niewygodny sposób łączenia,
- łatwość zgubienia drobnych elementów, zwłaszcza toczących się daleko kulek.
Zalety:
- atrakcyjność składania modeli,
- nieograniczone możliwości łączenia elementów i wykonywania konstrukcji,
- możliwość wykorzystywania konstrukcji dynamicznych,
- możliwość wykonywania modeli przydatnych do doświadczeń fizycznych.
I. W nauczaniu matematyki
- obliczenia na liczbach naturalnych (budowanie pałeczek różnej długości i koloru) i całkowitych (pałeczki w różnym kolorze oznaczają przeciwne znaki),
- obliczenia algebraiczne (np. grupowanie elementów podobnych, wyłączanie wspólnego czynnika przed nawias),
- ilustracja działań na ułamkach,
- konstruowanie bączków probabilistycznych,
- modelowanie liczb wielokątnych i wielościennych,
- budowanie parkietaży platońskich i archimedesowych,
- budowanie modeli wielokątów i wielościanów,
- budowanie trójkątów pitagorejskich,
- budowanie siatek wielościanów,
- tworzenie parkietaży przestrzennych,
- budowanie miniwirówek do wizualizacji powstawania brył obrotowych.
II. W nauczaniu innych przedmiotów
- demonstracja dwóch rodzajów oddziaływania magnetycznego (przyciąganie i odpychanie),
- demonstracja nieistnienia monopoli magnetycznych (rozdzielanie wcześniej połączonych pałeczek),
- budowanie modeli cząsteczek chemicznych,
- budowanie modelu DNA,
- budowanie modeli sieci krystalicznych,
- budowanie konstrukcji dynamicznych do przeprowadzania eksperymentów fizycznych z zakresu kinematyki, mechaniki i magnetyzmu.
