W 1975 roku John Skilling - profesor Uniwersytetu w Cambridge - wykazał, że oprócz nieskończonej liczby graniastosłupów i graniastosłupów skręconych istnieje dokładnie 75 wielościanów jednorodnych (18 wypukłych i 57 niewypukłych). Następnie zajął się zbadaniem, czy pewne osłabienie warunków dotyczących definicji wielościanu pozwoli na odkrycie nowych brył. O ile w "normalnej" definicji wielościanu zakłada się, że krawędź jest wspólna dla dokładnie dwóch ścian - Skilling dopuścił sytuację, aby krawędź mogła być wspólna dla dowolnej parzystej liczby ścian. Uogólniwszy w ten sposób definicję wielościanu poszukiwał nowych brył jednorodnych. Okazało się, że istnieje jeszcze tylko jeden uogólniony "wielościan" jednorodny. Odkrywca nadal mu nazwę great disnub dirhombidodecahedron, ale dziś jest powszechnie znany pod nazwą bryła Skillinga. Nie jest to wielościan w ścisłym sensie, gdyż niektóre krawędzie są wspólne dla czterech ścian. Prócz tego wyjątku spełnia wszystkie pozostałe warunki definicji wielościanu jednorodnego. Uważniejsze przyjrzenie się tej bryle prowadzi do wniosku, że ma ona wiele wspólnego z jednorodnymi wielościanami W 115 i W 119.
|
W 115 |
W 119 |
bryła Skillinga
Rysunki wielościanów zostały wyeksportowane z programu Great Stella.
